Żywe Magnificat w Kokoszycach

Maryjo, uformuj moją duszę do żywego Magnificat!

Te słowa s. Dulcissimy Hoffmann towarzyszyły uczestnikom rekolekcji, które odbyły się w dniach 15–18 września 2025 r. w Ośrodku Rekolekcyjnym Archidiecezji Katowickiej w Kokoszycach. Pięćdziesiąt osób z różnych stron Polski przybyło, by pogłębić swoją więź z Chrystusem i Maryją oraz odkryć radość życia w obecności Boga.

Droga ciszy i modlitwy

Rekolekcje w Kokoszycach, prowadzone w duchu służebnicy Bożej s. Dulcissimy Hoffmann, były czymś więcej niż czasem skupienia. To była podróż – cicha, a zarazem pełna światła – którą uczestnicy przemierzali razem z Maryją i pod duchowym przewodnictwem s. Dulcissimy.

Jej słowa: „Maryjo, uformuj moją duszę do żywego Magnificat!” powracały niczym radosny refren, przypominając, że chrześcijaństwo nie jest tylko teorią ani zestawem praktyk, lecz pieśnią serca oddanego Bogu.

Cisza w Kokoszycach nie była pustką – była przestrzenią spotkania. Jak mówiła s. Dulcissima: „Im więcej milknę, tym głośniej mówi we mnie Jezus.” Podczas adoracji uczestnicy doświadczali tej prawdy – wspólne milczenie stawało się wspólną modlitwą, łącząc serca w Bożej obecności.

Droga Maryi – droga serca

Szczególnym momentem rekolekcji była „Droga Maryi”, odprawiona wśród leśnych alei. Każda stacja – od Niepokalanego Poczęcia po chwałę w niebie – przypominała, że Maryja jest blisko, w codzienności każdego dnia.

Słowa s. Dulcissimy stawały się żywe: „Wystarczy spojrzeć na Nią sercem, a Ona uczy nas, jak przeżywać zwykłe dni w nadzwyczajny sposób.” Maryjność nie kończy się na modlitwie – przenika każdy gest, każde słowo, każde cierpliwe „tak” wypowiedziane wobec woli Boga.

Świętość w prostocie

Radość wspólnoty wyraziła się także podczas imienin s. Dulcissimy – w kawie, cieście i serdecznych rozmowach. Jak pisała s. Dulcissima: „Świętość rodzi się w codziennym uśmiechu.” W Kokoszycach było widać, że wiara nie odbiera życia jego zwyczajności, lecz przemienia je w przestrzeń Bożej obecności.

Rekolekcje zakończyły się Aktem Zawierzenia Maryi, pozostawiając uczestników z głębokim poczuciem pokoju. Było to przypomnienie, że droga z Maryją nie kończy się w Kokoszycach – prowadzi dalej, w codzienność, w każdy dzień, który może stać się żywym Magnificat.

Prowadzenie ku Chrystusowi

Ks. dr Przemysław Krakowczyk SAC podkreślał:
„Historia s. Dulcissimy pokazuje, że Maryja nie jest postacią odległą, historyczną, ale żywą obecnością w naszym życiu – w radościach i w cierpieniach. Jej przykład uczy nas, że prawdziwa maryjność to głęboka, osobista relacja z Tą, która najdoskonalej prowadzi do Chrystusa.”

Pielgrzymka, która nie kończy drogi

Kulminacją rekolekcji był wyjazd do Raciborskiego Brzezia, gdzie spoczywa s. Dulcissima. Modlitwa przy jej grobie nie była pożegnaniem, lecz początkiem nowej drogi. Jej słowa: „Chcę być jak ziarenko ukryte w ziemi, by tylko Jezus wzrastał” przypomniały, że życie – ciche i ukryte – może rodzić piękne owoce wiary.

Rekolekcje w Kokoszycach stały się prawdziwym, żywym Magnificat – radosnym uwielbieniem Boga wraz z Maryją i pod opieką s. Dulcissimy, która swoim życiem pokazuje, że nawet w cierpieniu można odnaleźć nadzieję, pokój i radość.

Zapraszamy serdecznie na kolejne rekolekcje w przyszłym roku!

Odbędą się one w Ośrodku Rekolekcyjnym Archidiecezji Katowickiej w Kokoszycach w terminach:

• 18–21 maja 2026 r.

• 14–17 września 2026 r.

Niech te dni modlitwy, ciszy i wspólnoty z Maryją będą okazją do pogłębiania relacji z Bogiem i odkrywania radości życia w Jego obecności.

s.M. Małgorzata Cur SMI