W Niedzielę Trójcy Świętej 1925 roku Helenka Hoffmann oddała się na własność Trzem Osobom Boskim i połączyła z tym aktem serdeczną prośbę o powołanie zakonne. Wysłuchania swych modlitw była pewna. Oddanie swojego życia Trójcy Świętej ponawiała kilkakrotnie w ciągu swojego życia, szczególnie w momencie składania profesji. Poświęcenie siebie Bogu w Trójcy Jedynemu było dla niej bardzo ważne. Jak sama notuje:
Oddanie się Najświętszej Trójcy odnowiłam 7 lutego 1932 roku. Godzina od 10-11 była godziną ważną i konieczną, za którą dziękuję Zbawicielowi.
Również list siostry przełożonej Lazarii z 29 czerwca 1935 roku do Przełożonej Generalnej daje nam przemyślenia i wyjaśnienie odnośnie do sensu cierpienia naszej Oblubienicy Krzyża. Czytamy w nim: „Od Niedzieli Trójcy Świętej S. M. Dulcissima znosi każde ciężkie cierpienie za Wielce Czcigodną i Kochaną Mateczkę. Ostatnie dwa dni leżała w drgawkach, w których odczuwała ciągły strach o Czcigodną Matkę. Ofiar pokutnych za wszystkich nie jest w stanie podjąć. Jezus będzie interweniował. On chce pokuty. Bóg Ojciec będzie karać. S. M. Dulcissima znów trochę powstrzyma i złagodzi karę Bożą przez nocne modlitwy i pokutę”.
20 października [1935 r.] S. M. Dulcissima ofiarowała swoje modlitwy i cierpienia za ciężko chorą nowicjuszkę S. M. Kingę. Jej stan uległ poprawie bez pomocy lekarza i bez operacji, którą uważano za konieczną. Słyszano głos św. Teresy – tak twierdziły siostry – że pomogła modlitwa S. M. Dulcissimy. Od tego dnia nasza Siostra ofiarowywała się codziennie na nowo Najświętszej Trójcy, by wziąć na siebie nowe cierpienia jako pokutę za grzechy ludzkości. W związku z tym usłyszała od św. Teresy 22 października: „Dobry Bóg przyjmie twoje oddanie. On potrzebuje tak dużo pokuty”.
„Oblubienica Krzyża”
o. Josepf Schweter
Zdjęcie ilustrujące tekst przedstawia szkaplerz Trójcy Świętej, który nosiła s.Dulcissima a który znajduje się w Izbie Pamięci w Brzeziu.
Szkaplerz Trójcy Świętej (Szkaplerz Trójcy Przenajświętszej, łac. Scapulare Sanctissimae Trinitatis) – katolickie sakramentalium wyrażone przez dwa prostokątne kawałki białego sukna wełnianego połączone dwiema białymi tasiemkami, do noszenia na szyi. Na obu częściach, ewentualnie na jednej, znajduje się naszyty krzyż z tkaniny wełnianej, którego belka pionowa jest czerwona, a pozioma niebieska. Zazwyczaj pionowa jest na wierzchu, ale nie jest to wymagane. Kolor biały oznacza Boga Ojca, niebieski Syna Bożego, a czerwony Ducha Świętego. Szkaplerz ten jest odznaką Bractwa Trójcy Świętej (łac. Confraternitas Sanctissimae Trinitatis) i innych stowarzyszeń wiernych, złączonych z zakonem trynitarzy i wywodzi się od ich szkaplerza zakonnego.
( wikipedia.org)
Comments are closed.