Dulcissimo trzymaj te noże!

Miałam ciążę pozamaciczną. Nie wiedziałam, co to jest – opowiada Marta. Normalnie pracowałam na polu, aż nagle zasłabłam – kiwa głową, wspominając wydarzenia sprzed prawie czterdziestu lat. W ciężkim stanie trafiła do szpitala i od razu na stół operacyjny. Czuła, że jest źle, ale wydawało jej się, że nie może teraz umierać. Martwiła się o męża i sześciomiesięczną córkę.

– Dulcissimo, trzymaj Ty te noże – zdążyła powiedzieć przed zapadnięciem w narkozę. Była trzecia w nocy, kiedy poczuła, że ktoś poklepuje ją w policzki. Nad nią stała zakonnica – pielęgniarka, która asystowała przy operacji.

– Niech się pani obudzi, proszę się obudzić! – wołała natarczywie.

– Co to takiego powiedziała pani przed operacją? To nie było świeckie słowo – zapytała, gdy pacjentka otwarła oczy. Chora wymamrotała, że Dulcissima to imię zmarłej w 1936 roku siostry zakonnej z Brzezia, którą wszyscy mieszkańcy proszą o wstawiennictwo, wierząc, że to święta.

Zakonnica spojrzała wymownie na leżącą.

– To był cud, że pani przeżyła – powiedziała krótko. Kiedy Marta opuszczała szpital, chciała podziękować lekarzowi.

– Niech mi pani nie dziękuje. To było coś nadprzyrodzonego – usłyszała w odpowiedzi.